Hoor de wind waait..
Bij onze apotheek, het zal bij jullie niet anders zijn,
werken mensen die geselecteerd worden op een uitgestreken porum met een randje
arrogantie. Daarbij moet je goed kunnen veinzen dat je het erg druk hebt tot
ergernis van de wachtende “patiënt”.
Vanmiddag mocht ik me deze bittere pil weer laten smaken. De
enige die aldaar een beetje leven in de zalverij bracht was een heen en weer
rennend jochie van een jaar of 4. Jekkertje aan, rits tot bovenaan dicht en een
vrolijk wippend capuchonnetje.
Wachtend aanschouwde ik dit blijspel en merkte dat de
hoofdpillendraaier geïrriteerd raakte. Ik ging er eens goed voor zitten. “Zeg
ventje, zou je zo vriendelijk willen zijn om buiten heen en weer te gaan
rennen” klonk het als een donderslag bij heldere hemel. De dreumes stopte
abrupt en antwoordde:
“Moe je horuh”!! hij tilde z’n beentje op en liet me daar
een wind, een grote vent zou er jaloers op zijn. Zo’n mooie echo had ik in tijden niet
gehoord. En dan de met stomheid geslagen reactie. Ik heb in tijden niet meer zo
hartelijk iemand uitgelachen, tot tranen toe.
Vanavond toch maar goed controleren of ze me geen overdosis
hebben meegegeven!
