Herfst

Vandaag, zondag 27 november, beleven we de eerste dag dat de herfst aangeeft dat hij genoeg heeft van het sukkelen. Niet van dat benauwde, de zweep erover. Een stevige wind blaast door de struiken en planten die er allang niet meer in geloven.  De bomen houden het meestal nog het langst vol maar de laatste bladeren houden geen stand tegen deze wind. Een grijze, zwaar bewolkte, lucht belooft volgens mij ook nog regen. Daar is de zon. Flets werpt hij een zo typisch winterlicht op de wereld. Het is een voorzichtige zon die af en toe wordt afgedekt door een opgejaagde wolk.

Ik bedenk mij dat ik ook dit jaar weer niet genoeg tijd heb besteed aan de vroege herfst. Het jaargetijde dat ons in september en oktober nog zo kan trakteren op heerlijke dagen. Een uitnodiging om eens een heerlijke wandeling te maken. De oplettende wandelaar kan dan genieten van de verkleurende bladeren. De bomen laten hun vruchten in de vorm van kastanjes, beukennootjes enz vallen. Hiermee geven ze nu al te kennen bezig te zijn met de nieuwe lente. Ook kan men opmerken dat, ondanks de heerlijke temperaturen, de rust over de natuur komt, een aankondiging van de onherroepelijke herfst en daarop volgende winter. Een ”ouwe wijven” zomer noemen ze die heerlijke dagen.                                                                                                                                                                             Nee, dit jaar heb je dat grotendeels gemist, spreek ik mezelf vermanend toe. Begin deze week werd me dat ineens duidelijk. De dichte mist die dagen aanhield maakte mij dat helder. Mist, altijd een beetje sneu en laf natuurverschijnsel. Een stap op de plaats van “wat gaan we doen?” Winteren? Nog even niet? Ondanks dat het weer niet echt uitnodigt naar buiten te gaan besluit ik het straks toch maar te doen maar daar komen de eerste regendruppels, herfstregen die door de wind tegen het venster wordt aangeslagen. Een excuus om toch maar binnen te blijven. Zal er vanmiddag nog een droog moment komen? Zal ik dan toch die wandeling nog gaan maken?

De stevige wind die de buien zo snel aan weet te voeren zorgde er ook voor dat na een kwartier de lucht helemaal schoon was. Geïnspireerd door wat ik had geschreven trok ik mijn schoenen aan en wandelende naar het Kralingse bos.

De laagstaande zon bescheen nog net de verkleurde bladeren aan de bomen. De geur van natte bladeren gaven het herfst bos iets extra’s mee. Buiten de ruisende bomen was de schuchtere roep van een wegvliegende merel en af en toe een kreet van een kauw of kraai het enige geluid van de natuur. Heerlijk zo’n middag waarbij de herfst toch nog niet direct wil toegeven aan de naderende winter.

“Laat het alsjeblieft nog even zo blijven” bedacht ik mezelf, “deze wandelingen in een zo'n schitterend decor zijn toch geweldig, ga je de volgende keer mee”?

Rotterdam – Kralingen, de Lusthofstraat in de jaren 60 / 70

We woonden van 1960 tot 1971 op de hoek Lusthofstraat / Chr Bennekerslaan, 4 hoog. De Lusthofstraat een gezellige winkelstraat waar ik in mijn vroege jeugd veel goede herinneringen aan heb. Ik moet ze nu toch maar eens vastleggen voor ik ze ga vergeten;-)

Wellicht schrijf ik in dit stuk weleens iets onaardigs over een bepaalde zaak terwijl dit onterecht is, excuses hiervoor. Het is mijn beleving uit die tijd wellicht gebaseerd op uitspraken van derden. Ook zijn er al wat blinde vlekken op sommige plekken. Ik hoop en denk zeker dat er iemand is die dit kan ophelderen.

Op de hoek van de Paulus Potterstraat zat Slagerij Pollé. Echt nog zo’n oude ambachtelijke slager met zaagsel op de grond. Met regelmaat kwamen de mannen met de witte kappen doormidden gezaagde varkens of achterpoten van weet ik wat brengen. Bij binnenkomst hingen ze rechts voor het raam. Ik weet dat er een klein, heel aardig, mannetje met veel humor stond, dat moet de oude Pollé geweest zijn. Je kwam daar niet weg zonder een stukkie worst, ik lustte geen vlees maar durfde geen "nee" tegen de slager te zeggen. Buitengekomen liep er wel een hond of vond deze het stukje wel op straat. De familie Pollé woonde volgens mij in de Chr. Bennekerslaan. Hoewel er vele slagers in de Lusthofstraat zaten zwoor mijn moeder Pollé. 

Naast de slager zat een zaak die serviezen en tafelzilver verkocht. Hulst heette hij genaamd. In mijn beleving was het een chique winkel. Ik kan me niet herinneren er ooit binnen geweest te zijn. Misschien was hij te duur of braken wij thuis niet zoveel.

Dan ligt heel diep in mijn herinnering dat er naast Hulst een soort pakhuis was die aardappelen verkocht en volgens mij ook groente. Het was er stikdonker dat weet ik wel. Ik heb me laten vertellen dat de eigenaar Bos heette.

Dan hadden we  “van Geet” Verlichtingen. “Stoot je hoofd niet tegen de lampen”. Hij repareerde volgens mij ook wel eens een wasmachine of een ander elektrisch apparaat. Dat heeft hij volgens mij bij ons een keer niet goed gedaan want van hem moesten ze bij ons thuis niet veel hebben. Maar ik heb hierboven al gezegd dat dit een ervaring van onze kant was. Van Geet heeft er lang gezeten en menigeen zal zijn hoofd hebben gestoten.  

Jaha, en dan hadden we de patatzaak op de hoek van de Oostmaasstraat voorheen volgens mij viswinkel Toet. In de patatzaak stond een kalende, in mijn beleving, grote man met zijn vrouw. Eén keer heb ik de man kwaad gezien en die anekdote wil ik wel even delen: een doorgaans wat moeilijk uit zijn woorden komende vriend van ons hadden we op weg naar de patatzaak lopen stangen dat hij ipv een patat met, een toupet met (kalende man) moest bestellen. Laat hij het nou zeggen… Goh wat was hij kwaad.

Op de andere hoek zat Vos schoenen. Men verkocht er kwaliteitsschoen. Het was een van (groot)vader op zoon gaande zaak. Hij zit er nog en Vos is nu bijna mijn buurman.

Naast Vos bevond zich volgens mij een sigarenzakie. Een lezer van mijn stukjes meldde mij dat dit de broer van drogist Otto de Vaal was.  Een donker, antiek aandoend, winkeltje. Van mijn zakgeld haalde ik daar altijd wat te snoepen. 

In tegenstelling tot deze donkere winkel was Otto de Vaal een hel witte steriele en hoge winkel. Allemaal van die grote glazen potten en weet je die weegschaal nog?

Je kon de 3, wat (on)zekere, heren daar uittekenen. De zoon van de oude de Vaal was een wat verlegen, zacht pratende, man die volgens mij bij het verkopen van ieder pak maandverband (laat staan de condooms) een rood hoofd kreeg. Er werkte verder nog een zwart harige man. Ze wisten geen van alle wat lachen was maar ze waren nog wél ter zake kundig, kom er nog maar eens om. Laten we eerlijk zijn in een dergelijke nering benader je de klanten anders dan bij de patatzaak of ijsboer.

De RMI zat op de hoek. Een grote lange zaak met een hele lange vitrine. De wat licht verzuurde melklucht ruik ik nog. Ik zie het oude dametje met het knotje die daar werkte nog voor me. Dat is Mien Meijer geweest meldde mij laatst iemand, haar nichtje Lenie stond ook in de zaak.

Aan de overkant hoekje Adamshofstraat zat de houtzagerij. Altijd herrie daar. We kwamen er niet zoveel want we waren geen klussers daarmee sla ik de spijker op z’n kop. Ach laat ik het dan ook maar vertellen, een buurman heeft me er eens heen gestuurd om een paar plintenladdertjes te halen.

Dan hadden we Drajis de platenzaak. Een lezer vertelde mij dat hiervoor een nog ouderwetse Kruidenier zat, Niemandsverdriet. De naam doet heel ver weg een belletje rinkelen. Bij Drajis kwam ik veel. Muziek was al heel vroeg mijn ziel en zaligheid. Toen ik daar op 13 jarige leeftijd mijn eerste LP kocht, Umma Gumma van Pink Floyd, viel de hippe platenbaas Guus haast van zijn kruk. Hij begreep er niets van hoe een joch van 13 zulke Psychedelische muziek kon kopen. Drajis heeft ook nog een tijdje jeans verkocht. Hier kocht ik een Wrangler. Dat was mijn eerste merk spijkerbroek en zat echt veel beter dan die “Cowboy Lasso” broeken.

Naast Drajis zat,  ... tja, ik weet het niet meer. Veel later kwam er een videotheek maar toen woonde ik daar allang niet meer.

En dan de viszaak. Hij is nog niet zo lang weg. Tientallen jaren verkocht hij de lekkerste kibbeling, vraag maar aan mijn zoon. In die tijd hebben we eens een grote snoek in de Jodensloot gevangen. We zijn naar hem toegegaan en hij kocht hem nog ook.

Daarnaast op de hoek zat café van Schijndel. Wij kwamen daar toen natuurlijk niet maar de melkboer die bij ons met paard en wagen langs de deur kwam zat er met regelmaat en ik meen dat hij daar ook flink doorzakte. Het paard stond buiten trouw de schillen op te snoepen.

Wat er daar aan de overkant op de hoek zat weet ik niet. In ieder geval hadden we de bloemenzaak ernaast zitten. De naam ligt net onder de oppervlakte maar ik kan er net niet bij, frustrerend is dat. Hij verkocht daar toen ook kerstbomen herinner ik me nog. Een lezer gaf aan dat er in dat stukje een banketbakker zat, Cohen genaamd. Dat is wellicht voor mijn tijd geweest. 

Dan hadden we Broere de groenteboer. Ook zo’n diepe zaak. Ik moet altijd aan de vaten zuurkool denken en de machine die de aardappels schrapte, dat vond ik reuze interessant. Maar helaas, mijn moeder schilde.

We komen steeds dieper de Lusthofstraat in en de gaten in mijn geheugen worden ook steeds groter. Op de hoek van de Lambertusstraat zat volgens mij een zaak die kleden, stof en andere katoenerie verkocht die voor een kind helemaal niet interessant waren. Maaruh, help me eens jongens en meiden.

Van Baal kleding op de andere hoek licht me nog wel in het geheugen. Wellicht dat deze er nog lang heeft gezeten. De zaak had ook zo’n typische ingang weet je nog? Is later een bakker geworden. 

De slager Lintschoten zat op dit stukje en natuurlijk de Marskramer. Dat was een erg grote winkel met 2 ingangen, één voor de huishoudelijke artikelen en de 2e ingang voor de speelgoedwinkel. Achterin de zaak had je nog zo’n krappe nis die naar een raam in de Voorschotenlaan liep. 

Dan hadden we op de hoek van de Voorschoterlaan van Alten zitten die iets in kleding deed maar u zult begrijpen dat wij als kinderen de deur van de Marskramer interessanter vonden.

We steken over en hadden daar als ik mij niet vergis een bank op de hoek zitten. Je had daar ook een verfwinkel.. Op de hoek van de Vredehofstraat zat volgens mij een banketzaak. Ik herinner me daar vitrines waar allerlei lekkers in lag. Op de andere hoek zat een woonhuis. Volgens mij was daar ook nog een slager maar dit stukje is mij een beetje vaag. 

Sigarenzaak Klop op de hoek was natuurlijk wel een begrip. Net zoals nu gingen we daar iets te snoepen kopen en kreeg je bij een bepaald snoep Batman plaatjes. Ja, toen waren er ook al plaatjes om te ruilen. Buiten hing zo'n "Uit de Muur" sigarettenautomaat. De dochter van Klop zat bij mij in de klas.

Wat zat er op die andere hoek bij Klop? Sorry weet ik het niet meer. De ijszaak Arti, voorheen Stoffels was natuurlijk ook wel heel bekend en een ontmoetingsplaats. Ik proef nog z’n milkshakes en met slagroom erin waren ze helemaal hemels!

Dan weer een gat in mijn geest. Vervolgens een nauwe zaak die hengels verkocht maar dat is een beetje een vaag stuk. Kwam zeker door het ijs waar ik bij het naar huis teruglopen zo van in de ban was.

Van Duijn de bakker. Het was er altijd druk. Ik moest er met regelmaat brood halen. Als je nou wijs was ging je als kind links in de hoek naast de gebaksvitrine staan. Daar bij dat trapje naar beneden de bakkerij in. Je werd dan sneller geholpen. “Een hallefie krop gesneden”. 39 cent ik weet het nog zeg. Dan snel naar huis en het kapje brood opeten als je erge trek had holde je de eerste (2) boterhammen uit. Wat kon het daar altijd lekker ruiken.

Nekeman weer zo’n bekende naam in de buurt. Ik kreeg er mijn 1^e fiets op de groei. Ik moest een rondje op de stoep en donderde meteen om tot groot vermaak van het winkelende publiek. Hij verkocht brommers, televisies en radio's en gaf altijd wel korting volgens mij want, kwam bij ons thuis niet aan Nekeman. Weet je nog dat in de Aegidiusstraat ook nog een ingang zat? Daar maakte hij de fietsen. Een leuke anekdote is nog dat ik ooit op een hele ouwe barrel van een fiets reed. Hoe het kwam weet ik niet maar ik was hem ineens kwijt. Zeker uit de gemeenschappelijke kelder gestolen. Tot er een vriend mij na een paar weken  zei, “he, die ouwe rammelbak die al weken bij Nekeman in de Aegidiusstraat staat is toch van jou”? Ik kijken en laat hij daar nou gewoon zonder slot staan. Opstappen en weg alsof er niets aan de hand was. Geen mens gelooft dit tegenwoordig nog.

Dan hadden we daarnaast de Amerikaan schoenenzaak zitten. Een hele nauwe ingang had die dat weet ik wel. Je moest altijd uitkijken dat je niet het rek met de schoenlepels omknikkerde. Hij was goedkoper dan Vos aan de overkant maar alle waar naar zijn geld.

Jamin met z’n ijsjes met die 2 wafeltjes. De ijszaak achterin was lekkerder maar bij warm weer ging zo'n ijsje er ook wel in. Een klein uitstapje de Adamshofstraat in wil ik wel maken. Er zat daar ook nog zo’n ouderwetse kapper waar ik heen moest. 2 oude chagerijnige heren zetten je op een plank, ze pakte je bij je oor en schoren je in een paar halen haast helemaal kaal. Als je mazzel had gebruikte hij een schaar en ik maar met m’n kop trekken dat hij het niet te kort deed. Hoe vaak dat ik niet terug naar huis ben gegaan met de mededeling dat hij dicht was. Ik zei altijd "kort gedekt". Nou vergeet het maar. Ik zal nooit vergeten dat hij me weer een keer lelijk te pakken had gehad. Toen ik klaar was zag ik mijn moeder bij de RMI staan. Ik meende echt te zien dat ze haar lachen niet kon inhouden toen iemand daar op z'n Rotterdams zei: “zo, bejje van de trap gevalluh, jij hoef voorlopig nie meer”.

Op de andere hoek van de Adamshofstraat Lusthofstraat zat de Gruijter. Zo’n kruidenier met die mooie geschilderde tegel van Indonesische taferelen. Het rook daar ook zo lekker naar kruiden en koffie meen ik. Dan kwam Breur. Een grote ijzerwaren zaak met alles voor de doe-het-zelver.

De laatste winkel was van der Meer & Schoep. Wij hielden het bij van Duijn want van droog brood en "kuch"cake hield mijn moeder niet.

Zo, we hebben het rondje terug-in-de-tijd gedaan. Ik hoop dat het herkenbaar voor vele mensen is. Ongetwijfeld heeft u ook herinneringen aan deze periode. Ik ben daar best wel benieuwd naar en let wel dan het liefst met winkels uit de jaren 60 tot de eerste 70-ger jaren want er hebben daarvoor en daarna natuurlijk hele andere winkels gezeten.

Misschien dat ik de straat dan ook nog eens ga inkleuren met wat karakteristieke figuren uit die tijd. Ik ken er ook nog genoeg maar ben daar nog maar niet aan begonnen.

Ik kijk met veel plezier terug op die tijd en als ik er nu weleens doorheen loop moet ik oppassen dat ik niet zeg dat vroeger alles beter was. “Meer onbezorgd” daar zullen we het maar op houden. 

Day Tripper! (The Beatles)

Gepubliceerd in de VARA gids anno 2000

Singles kocht je niet zelf toen je 8 jaar oud was, nee die kréég je. Het genre werd bepaald door je ouders of grootouders en lag in de lijn van Paulus de Boskabouter en “Daar komt Zwiebertje”. Tot die bewuste zaterdagmiddag. Het moet 1967 geweest zijn. De avond er voor had ik een muziekprogramma met The Beatles gezien die, zo bleek later, Day Tripper speelden. Het prachtige gitaarwerk had mij ’s nachts uit mijn slaap gehouden. Op zaterdag vertelde ik mijn grootouders over de geweldige gitaarsound. Opa, die alle popmuziek de categorie kattengejank meegaf, sprak de onvergetelijke woorden: “zou jij dat singletje willen hebben?”

Ik zie ons nog lopen door de nauwe straatjes van Oud – Crooswijk, Rotterdam. De winkel was niet meer dan een pijpenla nog lang niet door de Rock & Roll aangevreten. Single voor single werden op de draaitafel gelegd, waarbij het geduld van de winkelbaas danig op de proef werd gesteld. Het ultieme geluksgevoel overspoelde mij bij het horen van die eerste klanken.

Als wij ’s zomers langs berg en dal rijden op zoek naar een mooie vakantiestek gaat er altijd muziek van The Beatles mee en terwijl ik dan terugdenk aan de lange tijd dat ik in dat winkeltje met die witte horentjes aan mijn oren zat te wachten op dit muzikale hoogstandje, zingt de hele familie: “It took me so long to find out, but I found out!”

Klik hier voor het filmpje van Day Tripper

New York!! een te "gekke" stad

6 dagen New York!

Je bent er niet zo maar!

De lezer met reisstress raad ik aan direct door te zappen naar 1^ste  avond … Wie onderstaande wel leest moet zich beseffen dat ik geen ouwe zemelaar ben maar graag overdrijf!

Eindelijk was het zover. Ons uitstapje naar New York kon beginnen. Onze zoon liet ons om kwart voor 7 ’s ochtends uit. We gingen met het openbaar vervoer naar Schiphol. Bij de bushalte brak me het koude zweet al uit omdat ik de oplader van de camera was vergeten. Op een drafje naar huis waar zoonlief de deur al op het bovenslot had gedaan. Op een drafje terug naar de bushalte, dan maar alleen foto’s. De tong op de hielen en het hart in keel, nou moest de reis nog beginnen.

Na een uurtje treinen ging het gelukkig wat beter en bracht de hal van Schiphol ons in de stemming. Na wat heen en weer geslinger bij de incheck balie, het systeem herkende ons niet, konden we door de douane. Als je naar de States gaat word je nog net niet gevraagd of je een schone onderbroek aan hebt maar voor de rest willen ze alles van je weten.

We vlogen met Delta en ze houden je lekker bezig, films, hapje, drankje. Toch kregen ze voor ons ruzie over de stoel die te ver naar achteren stond. Het ging er fel aan toe, ja, we werden lekker beziggehouden! Ze sloegen elkaar nog net geen berenvlees. Wat hadden we overigens een prachtig zicht op het besneeuwde Groenland, allemaal bij de prijs inbegrepen. Na de 3^e zoetsappige film kreeg ik pijn in het kontje maar het was toch nog 2 uur vliegen. Op m’n mp3 speler liet ik Frank Sinatra New York bezingen en liet me daarbij een beker (het leek wel een emmer) witte wijn serveren en de tijd vloog voorbij met 950 km per uur.

Na 8 uur en 25 minuten landden we op NewArk en zagen in de verte Manhattan al liggen. Strak blauwe lucht! We kwamen in een rij terecht die ons zigzaggend binnen 3 kwartier bij de douane bracht. We liepen te rammelen in ons tuigje. Een oude betraande Hush Puppie snuffelde wat aan onze tassen en koffers, hij leek er geen zin meer in te hebben maar zal ongetwijfeld nog goeie dienst doen. Na de Irisscan en de handscannen konden we de koffer opgaan halen. Voor het eerst hoorde ik de koffer zeggen “waar blijvie nou” dat is meestal andersom. De GSM deed het niet en de creditcard werd niet geaccepteerd oh ja een 100 dollar biljet is ook niet zomaar uit te geven. Hoorde ik daar de automaat zeggen: “doe nou eens rustig!” Een gammel treintje bracht ons naar Manhattan, Pennstation om precies te zijn. Wat een drukte, we hebben gelijk maar een 7 dagen Subway card gekocht en op naar, Chamberstreet in Downtown Manhattan met de express Subway.

Op de kamer van het Cosmopolitan hotel ploften we bibberend op bed, we waren flink verreisd maarrrr, we zijn in New York!

1^ste  avond, Time Square / Rockefeller Plaza.

De stad trok als een magneet. Op naar het kruispunt van de wereld, Time Square. De subway werkt perfect hoor. Je hebt al heel snel door hoe het werkt. Aan bezuiniging wordt niet gedaan in New York, wat een verlichting en wat een drukte. We vonden het wel een beetje op Las Vegas lijken. Je hebt op Time Square een soort tribune. We zijn daar in elkaar gezakt om NY op ons te laten indringen, geweldig. Zullen we nog even bij Rockefeller Plaza gaan kijken? Wel ja, joh. The World Famous Ice Rink werd net gedweild. Ach we waren toch niet van plan een baantje te trekken. We besloten nog even een MAC te pikken. Wat een drukte, ik moest staande eten en werd op een gegeven moment op mijn rug getikt door een donkere zwerver die waarschijnlijk iets van mij wilde. “You’re a nice guy, you are my Daddy”. Door de moeheid kon ik alleen maar uitbrengen “(piep) off” maar ik heb me verder de hele vakantie rot lopen lachen om die uitspraak.   
Het kaarsje ging nu langzaam uit en met de Subway zijn we teruggegaan naar het hotel. Let op, die expresstrain kan je best een hoop tijd schelen omdat hij diverse stations overslaat. Als dit gunstig uitkomt met je hotel is dat een aanrader. Hotelkamers op Manhattan zijn, als je geen vermogen wilt betalen, doorgaans klein. Daarbij stoken ze hier als een gek. ’t Is maar dat je het weet.

2^e dag, Greenwich village, Midtown, Chinatown en Little Italy.

Om 7 uur stonden we op en nuttigden de croissants en zoete pineapple juice die we de avond ervoor nog in een winkeltje naast het hotel hadden gescoord. Door de warmte en wellicht de jetlag hadden we niet zo best geslapen.

De strak blauwe hemel verwelkomde ons en we reden met de subway naar de 14^e straat. Een behulpzame dame wees ons de weg naar Washington square en toen we daar het park inliepen schitterde de zon zo mooi in de dauw op de bladeren. Een stukje rust in de stad die nooit slaapt. Wat eekhoorns verwelkomden ons en de zgn. Washington Arch lag prachtig te blaken in de zon.

We besloten om de typische straatjes van Greenwich Village door te wandelen. In Gaystreet kwamen we een dame tegen met een kwispelende bulldog pup. Al aaiend gaven we aan dat hij te maken had with some guys from the Netherlands, geweldig vond hij het. Wat een heerlijke rust heerst hier, de Village maakt zijn naam waar. Bij een Corrado bread and Pastry op 35 Christopherstreet gingen we zitten voor een muffin en espresso, Formidabel, doen als je in de buurt bent!

Via 14th street zijn we richting Union Square gelopen, een beroemde New Yorkse kruising van Broadway en The Bowery. Hier wordt op diverse dagen van de week een groentemarkt gehouden. Echt leuk om dit eens te doen. Sommige tentjes waren in Halloween stijl, heel veel pompoenen lagen er uitgestald. In het park erachter kwamen we de gebruikelijke bedelende eekhoorns weer tegen. We moeten echt een zak noten kopen want die beesten zijn zo brutaal als de pest. We kregen van een man een aantal pinda’’s, “feed them”, zei hij, “do you think they trust people from the Netherlands”? Hij antwoordde zoiets van dat zal die beesten een zorg zijn. Geen wantrouwen, zo op schoot en eten.

Via Broadway liepen we Empire state building tegemoet, een kolosaal gebouw van over de 400 m incl mast. Wat stak deze prachtig af tegen de blauwe lucht. Eerst kwamen we langs de typische Flatiron Building. Alsof het gebouw plat was gedrukt. Hier kon je ook weer heerlijk in het Madison Square park zitten en wat denk je? Squirrels all over the place. Neem voor zo’n steden trip echt de tijd om er even bij te gaan zitten en e.e.a. op je in te laten werken want anders hobbel je als een kip door zo’n stad heen. Bij een kraampje stond een man schilderijtjes te verkopen van popartiesten. Ik was geïnteresseerd in een plaatje van Jimi Hendrix. Hij vertelde veel over Jimi maar ook veel onzin over jaartallen en ik kon het niet laten om hem te corrigeren.

Omdat de voeten flink moe begonnen te worden liepen we naar het dichtstbijzijnde Subway station. We kwamen langs 6th Avenue, deze was grotendeels afgesloten voor verkeer omdat er een markt was. Dan nog maar niet naar het hotel. We kwamen ook nog een winkel tegen die in Halloween artikelen handelde. Wat een giga zaak! Je merkt echt dat particuliere tuinen, kroegen en winkels heel erg inspelen op Halloween. Bij “Best Buy” kochten we nog een charger voor de camera. “” Past deze?” vroegen we, "ja natuurlijk". Later zou blijken van niet pppffhhh.

Bij het hotel realiseerden we ons dat we hier maar een paar dagen zijn dus we besloten maar richting China Town te gaan. Dat was goed aan te lopen. Via City Hall en het gigantische gezichtsbepalende  Municipal building liepen we langs het courthouse zo China town in. We hadden iets dergelijks in San Francisco al eens gezien maar het is werkelijk of je in China terecht bent gekomen. Via Doyerstreet met zijn beroemde Bloody angle, dit scheen in de 19 eeuw het meest gewelddadige stukje van New York te zijn geweest, liepen we door Mottstreet en Pellstreet. Ze verkopen hier levende kikkers, gedroogde vis, Backrub hahaha en (medicinale) kruiden, mag deze gifbeker aan mij voorbij gaan? Ze verkopen er ook allerlei goedkope prularia. Het is geweldig om al die chinezen hier als bezig mierenvolk door elkaar te zien krioelen. Tip: loop hier eens een supermarkt of andere winkel binnen.

Bij het oversteken van Canalstreet loop je zo Little Italy in. We hadden gelezen dat dit een beetje tegenvalt maar als ’s middags de terrassen vol zitten is het er gezellig toeven. Al die penoze-achtige kelners met dat achterovergekamde haar, me dunkt dat je hier een aardige deal kunt maken.                                                 We gaan hier nog een keer Pizza eten, afgesproken?

Weer “Canal” overgestoken en via Mulberrystreet naar Columbussquare. Hier zitten de oudere chinezen te kaarten, maken muziek en hebben vooral veel praats. Je kunt hier geweldige foto’s maken, niemand die het verbiedt, ze zijn veel te druk. We lieten het maar eens heerlijk op ons inwerken. Nu gaven de voeten werkelijk het signaal dat het voor vanmiddag genoeg was dus naar het hotel.

Vlakbij het hotel kochten we een literfles Oldgrand-dad Bourbon 100 proof Whiskey en een fles wijn. Na 2 mixjes had die “ouwe” me eronder en viel ik als een blok in slaap. Bij het wakker worden realiseerde ik mij niet eens meer dat ik in NYC was. Eigenlijk moesten we de charger gaan ruilen maar we besloten die avond nog maar even naar Pier 17 of South Street Seaport te gaan. Ik denk dat het tijdstip niet zo goed uitgekozen was want in de winkels was het erg stil. Ik geloof best dat het in de zomer hier geweldig gezellig is. Langs de East River kijk je mooi op Brooklyn en wanneer je terugkijkt zie je de opéén gepakte wolkenkrabbers van Downtown. Typerend voor dit gedeelte is hoe dicht de gebouwen op elkaar staan. Tjonge wat heeft New York toch veel te bieden en nu zijn we er nog maar een dag. We zaten nu ook vlakbij Wallstreet en al hoewel hier ‘s avonds niet gehandeld zal worden zijn we er toch heen gelopen. Veel politie op de been en ook heel veel fotograferende toeristen. Leuk om het nu eens in het echt te zien. Tussen de grote wolkenkrabbers in stond heel eigenwijs en nietig  Trinity Church.

Verder lopend stuitten we ineens op de Occupy beweging. Zij zitten in Zuccotti Park. Als je met je gezicht voor Trinity Church staat is het een kleine 100 meter naar rechts. Het is een vreedzame demonstratie, heel veel plastic tentjes en tekenende demonstranten. Je kunt er gewoon doorheen lopen en een praatje maken. ’s Middag hadden we ze overigens al gezien in een goed begeleidde stoet door de straten van TriBeCa. Op TV hadden we thuis gezien dat men hier al weken zat maar zo te zien houden ze het, in tegenstelling tot onze Nederlandse demonstranten, nog wel maanden vol. We zijn toen langs Ground Zero en de inmiddels al flink hoge Freedom Tower naar ons hotel gelopen waar we eindigden met een Bourbon en een wijntje.

3^e dag, zondag 23 oktober, Central Park / …. / Harlem

Na wederom een slechte nacht, ligt niet aan de bedden hoor, zijn we om 8 uur opgestaan. Wederom een croissant met sinaasappelsap. We lieten ons met de Subway naar de 72^e straat in de Upper West side brengen. Het was een bewolkte en wat frisse zondagochtend. We kwamen daardoor, al lopend over Broadway richting Columbus Circle, wat moeilijk op gang. The Circle was een mooi, met hoge gebouwen opgetrokken, rond plein maar gaf met dit sombere weer een wat troosteloze blik. De New Yorker leek er vanochtend ook niet zo’n zin in te hebben. We doken Central Park in. Vele joggers en fietsers maakten gebruik van de, op zondag voor verkeer gesloten, wegen. Flarden van de jetlag maakten dat wij weinig zin in een run hadden.

Ons eerste bezoek was Strawberry Fields Niet zo’n highlight maar toch een plek die ons aansprak. Gewoon doen. We kwamen langs een meer, “The Lake” genaamd. Hier heb je een geweldig zicht op de gebouwen aan Central Park West. Het San Remo en de Dakota zijn hier geweldig mooi te zien. In deze appartementen hebben vele bekende sterren gewoond zoals Paul Simon, John Lennon, Groucho Marx en Marolyn Monroe. Op een bankje hebben we hier een tijdje van genoten. Via de Bow Bridge, bekend van vele films, zijn we “The Ramble” ingelopen. Dit is een wat dichter stuk bos waar honderden verschillende vogelsoorten voor schijnen te komen. We zagen 3 Goudhaantjes, 1 echte en die andere 2 waren wij.

Het was er wat stilletjes en zelfs de eekhoorns waren hier een stuk schuwer. Het viel op dat dit een geweldig groot park is. Over wat heuvels kwamen we terecht bij het koperen beeld van Alice in Wonderland. Vlakbij zat een Chinese muzikant op een voor mij onbekend muziekinstrument te spelen. Ik gaf hem een dollar en hij zette daarop direct volgas een chinese ballade van hooguit 5 tonen in. Langs het Conservatory Water moesten we maar eens een bakkie doen en we namen plaats. Je kon er radiografisch bestuurbare boten huren. Spreeuwen en mussen pikten de muffin letterlijk uit je handen en de chinese muzikant harkte er nog lustig op los. Steeds maar die 5 noten, als hij nu eens die ene snaar brak dan was hij voor vandaag klaar en hadden wij rust. Kon hij voor die dollar van ons een snaar kopen. Zo erg was het natuurlijk niet en, jawel, de zon brak door. Dit legde Central Park ineens in een kleurenpracht van Herfstbladeren. We liepen door Childrens Zoo richting 59th street. Rondom de Pulizer fountain torenden de wolkenkrabbers weer op. Tjonge wat een contrast met Central park. We liepen over 59th street. Hier zijn vele dure hotel gelegen. Mensen zitten hier op terrasjes om gezien te worden. Sommige hotels stonden, evenals sommige gasten, in de steigers. Aan de hotels was best nog wel iets op te knappen hahaha.

Vlakbij moest Carnegie Hall zijn. Het theater waar vele bekende muzikanten hebben opgetreden. Jammer genoeg stond ook dit in de steigers. Dan maar weer terug naar 5th Avenue. We zijn de Trump Tower ingelopen. De inrichting is heel verrassend. Om het allemaal een beetje tot ons te laten doordringen zijn we daarbinnen bij Starbucks koffie en een muffin gaan eten. Bij het uitlopen dachten we dat het begon te regenen maar men sproeide de bomen die op de terrassen van de toren staan. Hier in de buurt moet ook het Waldorf Estoria hotel zijn. Inderdaad op Park Avenue vonden we een, jawel, ingepakt Waldorf. Sorry maar dan boeken we niet over, zo zijn we ook wel weer.

De voeten werden wederom een beetje moe maar gedragen door de nieuwsgierigheid koersten we naar New York Public Library. Via de hoofdingang liepen we naar binnen en vroegen de portier waar de mooie grote hal / leesruimte was want beneden konden we hem niet vinden. 3th Floor, take the elevator. Echt de moeite waard om hier naar binnen te lopen. Na een check of we geen boeken hadden meegenomen stapten we naar buiten.

Achter dit gebouw ligt Bryant park een groene oase, je kunt hier heerlijk op stoeltjes gaan zitten om even uit te rusten. We dronken nog was jus d’orange en pakten na een kwartier onze tas + goede zin op om toch nog maar even naar Harlem te rijden. Met de subway vanaf Time Square reden we eerst naar 110th street. Hier in de buurt ligt de Cathedral Church of John Divine. Als ik me niet vergis is dit de grootste kathedraal van de wereld. Als je er binnenloopt is het kolossale echt overweldigend. Er was iemand op het orgel aan het spelen en wat klinkt dat dan altijd prachtig!

Buitengekomen gingen we naar rechts richting 125th street. Dit is een bekende winkelstraat in Harlem. De weg glooide hier behoorlijk en je had een mooi zicht hoe Amsterdam Ave in de verte weer omhoog liep. In de bewuste winkelstraat hadden we al snel in de gaten dat we bijna de enige blanken waren maar toch voelden we ons niet bedreigd sterker nog we waren uiterst blij dat we dit nog even hadden gedaan. Een absolute must dus! We durfden zelfs bij een ATM op straat geld te pinnen. Wat een prachtig weer was het. De zgn. Indian summer was ons erg goed gezind.

We liepen langs het Apollo theater. Niet zoveel bijzonders maar hier hebben wel alle grootheden opgetreden en dat is voor mij als muzikant voelbaar. Op straat werd het steeds drukker maar de donkere bevolking schonk geen aandacht aan ons dus genoten we van dit uitstapje.                                         Mensen, ga naar Harlem en loop een stuk over 125th street bijv van Amsterdam Ave tot Malcolm X blvd, een wandeling van 2 kilometer waar je geen spijt van zult krijgen. We pakten de subway en binnen een klein half uur zaten we weer in Downtown Manhattan.

We hadden in een reisgidsje gelezen dat Pizza at Lombardi’s in Little Italy geweldig moest zijn. Nou dat moesten we dan vanavond maar eens gaan doen. We liepen door Soho en zagen dat de jeans hier wel erg goedkoop was, onthouden dus. Soho en Little Italy ademen ‘’s avonds een geweldige sfeer uit. De heerlijk luchtjes deden ons steeds meer trek krijgen. Bij Lombardi’s moesten we ons inschrijven. We waren ongeveer over een half uur aan de beurt. Aan de bar hing een geweldige sfeer, we dronken er een Brooklyn Lager en de tijd was zo om. In het nauwe etablissement kregen we een table for two aangeboden. De bedoeling was dat je een pizza zelf moest samenstellen. Het water liep ons in de bekkies. Na korte tijd kwamen ze met het ”wagenwiel” aan en hij was subliem! We zijn toen zeer voldaan naar het hotel gegaan en.. New York slaapt nooit maar wij lagen om half 10 te knorren.

4^e dag, maandag 24 oktober, 9/11 Memorial, Down Town, Brooklyn

Ik was deze nacht weer veel wakker geweest, kwam dat door de indrukken of was het gewoon veel te warm in onze kamer?

Vandaag stond de 9/11 Memorial op het programma. We hadden dit thuis via internet al besproken en om je tijd te besparen zou ik je aanraden dit ook te doen (zie de hyperlink onder 9/11 Memorial). Omdat we vroeg waren liepen we eerst richting World Financial Centre. Het was wederom geweldig weer en je kon goed merken dat het maandag was want de mensen haastten zich naar kantoor, lekker als je zelf vrij bent. We kwamen langs de oever van de Hudson rivier en hadden een goed zicht op New Jersey. Daar staat ook aardig wat hoogbouw hoor. Heel in de verte zagen we het Vrijheidsbeeld. Eerst liepen we de zogenaamde Wintergarden binnen. In dit glazen gebouw hebben ze tientallen palmbomen uit de Mojave woestijn gezet. Met een grote kraan werd er gewerkt en er werd flink geboord en weet ik veel wat dus dat viel wat tegen maar loop toch even binnen als je er bent wellicht heb jij meer geluk. We hebben nog lekker een stuk langs de Hudson gelopen waar joggers ons voorbij kwamen en honden werden uitgelaten. Mooi stukje hoor.

We hadden nog geen koffie gedronken dus liepen we over de drukke Weststreet Downtown in. Een grote klap en de woorden ”Oh My God” wekte onze aandacht. Er was een container met archief van een laadklep gekieperd. Gelukkig waait het niet jongens. Toen we de koffie hadden zijn we dit een beetje oneerbiedig gaan opdrinken op de Trinity Church begraafplaats. Hier liggen bekende New Yorkers, soms wel uit 1700,  begraven. Het is niet groot, misschien 100 bij 100 meter en het is vreemd als je New York zo om dit Kerkhof ziet razen. Ook besefte ik me dat de stofwolken van de Twin Towers hier ook overheen zijn geblazen zonder dat de doden hier ook maar enige weet van hebben gehad.                       Na de koffie staken we nog even over naar Wallstreet. Wederom de vele toeristen en politie. Bekende gebouwen in de buurt zijn Cunard Building en the US Custom House. Ondanks dat deze gebouwen een geweldig interieur schijnen te hebben zijn we er alleen langs gelopen. Speciale aandacht vraag ik nog even voor Woolworth Building. We zijn heel even binnengeweest omdat het hier ook erg mooi moet zijn maar we mochten er niet fotograferen dus zijn we maar weggegaan maar dit schitterende gebouw in gotische stijl was de 1^e grote wolkenkrabber in New York. Het ligt tegenover City Hall en is niet te missen.

OK, de tijd begon te dringen en zijn toen naar onze afspraak van 11.45 uur naar de 9/11 Memorial gegaan. Er waren nog wel kaarten te krijgen maar hiervoor moest je lang in de rij staan en dat hoefden wij gelukkig niet. Al snel konden we naar binnen. De security leek wel als op een vliegveld, we werden gescand even als onze tassen.

Toen we eindelijk op de gedenkplaats kwamen leek het wel een andere wereld. Een soort park met jonge boompjes en dan die 2 gigantische kraters waar het water inliep en waar op de relingen alle namen van slachtoffers (zo’n 3000) waren gegraveerd. Ik zag tranen en veel respect. Dit was de plek waar zich, naar alle waarschijnlijkheid, het grootste nieuwsfeit in ons leven heeft afgespeeld. Zelf was ik in 1997 nog op deze gebouwen geweest dat gaf nog een extra dimensie aan deze plek. Buiten de hekken werd heel hard gewerkt.

De nieuwe Freedom Tower stak al erg hoog de lucht in en honderden werklui waren in dit gebied bezig om er weer iets moois van te maken maar binnen de hekken leek, nee was, de wereld anders. Na 3 kwartier zijn we diep onder de indruk weggegaan. In de Memorial shop keken we nog wat rond. Er lagen gevonden voorwerpen en er werden films gedraaid ook werden er allerlei dingen verkocht waarvan een gedeelte werd gedoneerd.

Toen we na een goed kwartiertje in Battery park aankwamen waren we weer een beetje onder de indruk uit. Er was hier volop bedrijvigheid. Voor de boten naar het Vrijheidsbeeld en Ellis Island stonden giga rijen. Wij hadden ons voorgenomen om nog met de gratis boot naar Staten Island te gaan. Dan kun je ook genieten van de Skyline en kom je dicht langs Lady Liberty. Vervelend om te zeggen maar het weer was nog steeds geweldig. We hebben de subway nog even richting Madison Square park genomen om eekhoorns te voeren. We kochten aldaar 2 tunafish sandwiches en wat vruchtensap. We hebben dit op een bankje in het park opgegeten. De brutale eekhorens waren niet van ons af te slaan. Leuk hoor in zo’n grote stad.

We waren wat vroeg voor Brooklyn. Hier wilden we de avond over Manhattan zien vallen. We besloten toen maar om op jeans uit te gaan. We hebben er uiteindelijk 5 gekocht. Omgerekend zo’n 40 euro stuk. Dat is niet gek voor Levi’s. Het is ook wel zo’n beetje het enige goedkope in New York. Als je hier een biertje in een zaak besteld betaal je net zo makkelijk 7 dollar voor. Dan worden je lachspiertjes was doorgesneden. Ach wat, je bent in NYC, toch?

We hebben de Subway naar Highstreet in Brooklyn genomen. We vroegen aan en aardige politie agente waar Washingtonstreet was. Ze wees ons de weg en legde het verkeer stil.                                                      Als je door deze straat kijkt heb je een geweldig beeld op de Manhattan Bridge. Je ziet dan hoe gigantisch die brug is. Volgens mij is dit beeld ook te zien in diverse films. Tussen de Manhattan- en Brooklynbridge hebben we even langs het water gezeten. Wat een pracht gezicht die 2 bruggen en Manhattan op de achtergrond.

Jammer dat de Brooklynbridge grotendeels was ingepakt. Onder deze brug door liepen we naar de promenade. Hier had je het geweldige zicht op Downtown. Dit moet geweldig geweest zijn toen de Twin Towers er nog waren maar we waren hier ook wel tevreden mee. In de verte zag je het Vrijheidsbeeld. Er werd veel gefotografeerd en de avond viel over Manhattan. Een must, one of the highlights!

Je kunt hier in New York wel in superlatieven blijven praten. Het was 14 graden maar de wind werd een beetje dunnetjes dus zijn we over de Brooklynbridge richting Manhattan gelopen. Fietsers komen hier net zo makkelijk met hoge snelheid van die brug afklappen dat je soms levensgevaarlijke situaties krijgt. Al eerder heb ik gezegd dat de brug was ingepakt. Dat was wel jammer want dat maakte de wandeling iets minder interessant.                             Bij een 2e rangs MAC namen we nog een burger en frietje en toen we daarna opstonden wilden de benen echt niet meer, gelukkig nog maar een paar honderd meter. Voordat we ons bed raakten vielen we al in slaap, wat een stad!

5^e dag, dinsdag 25 oktober, Top of the Rocks, Lower Midtown, State Island boottocht.

We hebben het niet meer over de slechte nachten OK? Dan maar ontbijten bij Au Bon Pain. Het was op zich een hele gezellige zaak. Men kwam hier ontbijten aan lange tafels. Mijn aandacht werd getrokken door een mooie spreuk aan de muur: “Take a seat next to a neighbour and be reminded that, even in the big city, we are a community”.

We hadden weer een strak blauwe lucht en we pakten de subway wederom naar het centraal gelegen Time Square. Wanneer en hoe laat je hier ook komt het is altijd druk, altijd razen de yellow cabs je hier aan alle kanten voorbij. Bij Rockefeller plaza wilden we de kaartjes gaan kopen voor Top of The Rock. Dit is één van de mooiste uitzichten over New York. Meningen zijn hierover verdeeld want er zijn er ook die Empire State building aanbevelen. Doorslag voor ons was dat vanaf Top of the Rock een mooi zicht hebt op Empire State Building en Central park. Bovendien schijn je hier ook minder lang in de rij te staan.

Nou, eer we boven waren was het een uur later. Eerst kaartjes kopen, vervolgens moet je nog even wachten om met de liften mee te mogen, dan word je, jawel, weer gescand ennu handen omhoog he, dan moet je op de foto voor toeristische doeleinden en dan mag je naar boven. Daar krijg je ook wel waar voor je geld! Wat een schitterend blauwe lucht, New York aan je voeten en wat kon je verschrikkelijk ver kijken. We hebben na een half uurtje nog een souvenir gekocht en de foto’s bekeken maar die waren ons geen 25 dollar waard dan maar naar beneden.

We liepen richting het gebouw van de Verenigde naties en kwamen langs het prachtige Chrystler Building. We liepen ook nog even door de Grand Central Terminal. Wat een geweldige stationshal zeg. Het was intussen boven de 20 graden geworden, beter kan je het niet treffen of word ik nu vervelend? Het gebouw van de Verenigde Naties viel wat tegen maar ik denk dat de verzadiging een beetje een rol ging spelen. Misschien zou het wel leuk zijn om op de Staten Island Ferry ons heen en weer lieten varen om zo, in plaats van zelf te lopen, het decor langs ons te laten gaan.

We moesten nog een half uur wachten en toen we dan eindelijk het ruime sop kozen kregen meer dan wat we verwacht hadden. Een schitterend zicht op de skyline en The Statue of Liberty. Op Staten Island draaiden we, evenals zo velen, direct weer om naar Manhattan. Een gratis tocht die meer dan de moeite waard was. Door een zonnig Battery park liepen we het oerwoud van wolkenkrabbers weer in. De zon was figuurlijk gezien hier al onder. In Downtown is het zo aardig dat laagbouw zich afwisselt met de immense hoge torenflats. Met een beetje weemoed liepen we terug naar ons hotel. We wisten dat het er nu bijna opzat.

Maar we moesten er direct bij zeggen dat we alles hadden gedaan wat erop ons verlanglijstje stond en als je daar dan nog mooi weer bij hebt (dat was de laatste keer hoor ;-). We hebben daar alvast een begin aan de koffers gemaakt en hebben nog even een tukkie gedaan want we wilden vanavond nog wel naar waar we begonnen waren, Time Square.

Dit maal zijn we eerst langs de theaters gelopen en langs de beroemde BB King club. Hier speelde vanavond Ace Freley (Kiss). Souvenirs hadden we ook nog niet gekocht dus dit deden we ook gelijk en nog één keer lieten we Time Square op ons inwerken. The Naked Cowboy deed zijn show en de toerist genoot ervan.

Om de avond in stijl af te sluiten lieten we ons per subway naar de 14^e straat (Greenwich Village) brengen. We moesten daar maar eens een glaasje bier drinken en klinken op de geweldige belevenissen. We liepen langs vele zeer gezellige kroegen en eetgelegenheden. Velen waren in Halloween stemming. Gek genoeg was de keus te overvloedig en soms ook niet helemaal ons ding. Zo liepen we verder door NoHo (North of Houstonstreet) naar SoHo (South of Houstonstreet) we genoten eigenlijk heel erg van de wandeling en de gezelligheid. Toch vonden we in SoHo een leuk café met goeie muziek. We dronken hier 2 Brooklyn lagers en proefden verder nog even de gezelligheid van een New Yorks café. Toch besloten we om maar terug te gaan naar het hotel in TriBeCa (Triangle Below Canalstreet). Ik dacht dat we dichtbij waren maar dat bleek nog tegen te vallen. In ons winkeltje naast het hotel kochten we nog iets te drinken en namen afscheid van de Indiase verkoper. We gingen om 12 uur slapen.

6^e dag woensdag 26 oktober de laatste uurtjes.

5 uur geslapen en 2 uur liggen draaien. Dit belooft dan wel een erg lange dag te worden! We aten de gebruikelijke croissant en sinaasappelsap en we beseften ons dat het over was. We wilden in SoHo nog voor laarzen kijken maar de winkels waren nog niet open dus we besloten maar even door te lopen naar China Town, daar is altijd bedrijvigheid. Zelfs daar waren ze nog niet helemaal wakker. We hebben toen maar een beetje door de straatjes gelopen om ze te zien ontwaken. Rond 10 uur zijn we teruggelopen naar SoHo maar de laarzen waren daar even duur als in Nederland nou dan maar naar Starbucks voor een espresso.  "Ober m’n beker is nat, dat is uw koffie meneer". Op onze laatste benen zijn we naar het hotel gestrompeld en hebben daar de koffer verder ingepakt en om half 12 stonden we beneden en hebben uitgecheckt. We ploften neer op de zalige hotelbanken en verdronken in onze weemoedige stemming. “Zullen we nog even een stukje wandelen?” opperde ik.

Ik kreeg meteen gehoor en voor we het wisten zaten we de laatste nootjes bij City Hall aan een zwarte eekhoorn te voeren. We hebben daar verder nog wat rond gelopen, keken hoe de auto de Brooklyn Bridge opreden en wierpen nog een laatste blik op Woolworth Building. Bij een pizza restaurant kochten we nog 2 punten die dropen van het vet en liepen toen voldaan terug naar het hotel.                   Eigenlij is het wel opvallend dat de trottoirs en wegen vol met gaten zitten.

We haalden de koffer op en liepen in 10 minuten naar Ground Zero waar we de Path namen naar Penn station, New Jersey. Daar stapten we over en zaten toen zo op NewArk airport. In de verte zagen we evenals 6 dagen terug Manhattan liggen, nu waren we vele ervaringen rijker en was Manhattan een deel van ons geworden. Na de gebruikelijke binnenste buiten keringen bij de douane (do you have a belt, no only a belly) hadden we nog wel een biertje verdiend. 20 dollar voor 2 halve liters nou dan nemen we er nog wel 2. Omgerekend in guldens (oh nee, niet weer) waren we bijna 100 gulden kwijt. Ze smaakten goed dus het mocht de pret niet drukken.

De Boeing 767 stond al klaar en precies op tijd kozen we het luchtruim. Nog 1 blik op het, inmiddels donker geworden, Manhattan en toen was het over. Na ruim 6 uur mijmeren over de geweldige ervaring tikte de Boeing de Nederlandse bodem aan, we zijn jaloers op de mensen die nog / weer gaan.