Met een plof viel ik op de bank, ik voelde mij uitgeput en had overal spierpijn. Voorjaarsmoeheid of de klimmende jaren? Ik besloot me in zelfbeklag te woelen. Ik viel niet in de verkwikkende powernap maar raakte meer in gevecht met mijzelf. Een weinig sprankje hoop trok mij aan m'n haren op en wees mij de jas en schoenen. "Het is aardig weer, geen ge-ja-maar". "Je gaat even wandelen in het Kralingse Bos". Mijn zwakke kant kon geen tegenspraak bieden en een half uurtje later stapte ik het bos in.
Al gelijk werd mijn actie beloond door de 1e TJIFTJAF. Zo vroeg had
ik hem nog niet gehoord. De aankondiging van de lente! Ik
stapte stevig door. Een zwaar bewolkte lucht met kleine gaatjes weerspiegelde
in de Kralingse plas. Bossen Narcissen stonden op het grasveld als waren ze er
in een vaas voor mij neergezet.
Toen ik dieper het bos inliep merkte ik dat veel meer “leden
van de zangvereniging” zich voorzichtig aan het inzingen waren. Mezen (die ouwehoeren
de hele winter door), de verlegen zang van de Roodborst, een eenzame Boomkruiper,
Kraaien (zoals altijd met een grote bek) de zo
kleine Winterkoning en een Groene Specht die mij uitlachte. Ik begreep
pas 5 minuten later waarom want toen begon het te regenen.
Langs het Hertenkamp
liep ik het bos uit en rook de typerende geur van regen die na een onweersbui
in de zomer zo sterk aanwezig kan zijn. Die prettige geur die iedereen wel
herkent, Petrichor genoemd. Waar dit voor staat wist ik niet en heb het
opgezocht. Petra is het Grieks voor Steen of Rots. Met Ichor werd in de mythologie de gouden vloeistof aangeduid die door de
aders van de Olympische goden en andere onsterfelijken stroomt. Ik kan
het bewijs niet leveren. Mijn opa vertelde mij vroeger dat het wijst op Ozon in
de lucht. Blij dat ik dit nu nog mag ruiken, misschien is het gat in de
ozonlaag dan toch niet zo groot!
Ik kwam herboren thuis, dat moet je ook eens doen! Je mag me gerust bellen of appen dan lopen we samen een stukje op.
