Jimi Hendrix (mijn grote voorbeeld)

 In de krant “het Vrije Volk” las ik dat de beste gitarist van de wereld Jimi Hendrix was overleden. 18 september 1970. Gitaren en m.n. Rock muziek vond ik toen al best gaaf en dit bericht maakte me erg nieuwsgierig. Wie was dat? Rond het overlijden van Jimi kwam het nummer Voodoo Chile in de top 40. Ik heb het meteen gekocht. Het geweld van dit nummer zette me volledig in vuur en vlam. Ik wist werkelijk niet wat mij overkwam. Toen er rond die tijd ook nog een documentaire van Jimi werd uitgezonden kon ik zien wie Jimi was en wat voor show hij maakte. Hij speelde met z’n tanden, zette zijn gitaar in brand , beukte met zijn gitaar tegen de Marshall torens aan waarbij de roadies de hele handel moesten tegenhouden. Als laatste sloeg hij zijn gitaar aan barrels. Ik moest ook gitaar gaan spelen. Bij Drajis, de platenzaak in Kralingen, ging ik LP’s van Jimi luisteren. Ik had er geen geld voor dus moest ik steeds tegen de platenbaas zeggen dat ik nog even verder wilde kijken.

Nog even over de docu, deze werd op een donderdag uitgezonden. Mijn opa was er (hij kwam altijd op donderdag). Ik hoor hem nog zeggen. Wat een kattengejank.  Opa had er geen verstand van.

Na veel auto’s wassen kon ik van het verdiende geld mijn eerste Hendrix dubbel LP kopen. Starportrait Jimi Hendrix. Ik vond niet meteen alles goed maar dat duurde niet lang. Ik heb inmiddels al mijn LP’s voor een goed bedrag kunnen verkopen maar deze dubbelaar heb ik nog bewaard. In de box zit ook de LP Live at the Isle of Wight. De prachtige hoes hangt in mijn kamer boven het bureau. Gitaarspelen wilde ik al heel lang en nu ik Jimi had gezien werd de drang alleen maar groter.

Ik kreeg voor mijn verjaardag een mooi fotoboek van Jimi. Het boek was niet best gebonden en het viel door het vele bladeren al snel uit elkaar. Ik heb toen mijn hele kamer maar volgehangen met deze prenten. Je zag nauwelijks nog een stukje behang.

De bron van de foto hierboven heb ik niet kunnen achterhalen maar wat had ik hem graag zelf gemaakt!